Vorige maand schreef ik het eerste artikel over mijn boek. Ondertussen zijn we een heel stuk verder gekomen, dus ik neem jullie graag even mee in de ontwikkelingen.
Allereerst heb ik een grote spurt gemaakt. Van de 3000 woorden zitten we momenteel over de 10.000 en dat geeft best een gaaf gevoel. Het wordt nu langzaam werkelijkheid. Mijn droom gaat uitkomen! In die 7000 woorden de afgelopen anderhalve maand zitten zo’n 2,5 schooljaar. (Ja, ik heb mijn boek verdeeld in schooljaren voor mezelf om het overzichtelijker te houden). Ook best heavy schooljaren.
Het ziek worden, het eerste revalidatietraject (en trauma) is beschreven. Ik had eigenlijk verwacht dat ik dat ontzettend moeilijk zou vinden en dat ik daar niet doorheen zou komen. Dat is me behoorlijk meegevallen. Natuurlijk was het heel zwaar om daarover te schrijven en er aan terug te denken, maar op de een of andere manier kon ik het ook even van me afzetten. Alsof het schrijven van een boek even niet over mij gaat, maar over iemand anders. Pas later kwamen de tranen, maar over het geschreven stuk ben ik over het algemeen zeer tevreden.
Momenteel heb ik dus 3 schooljaren gedaan en heb ik er nog 4 te gaan. (De komende schooljaren zijn wel iets langer dan de schooljaren die ik heb geschreven, dus ik ben nog niet bijna op de helft.) Ik heb namelijk besloten dat mijn certificaten-uitreiking de afronding wordt van mijn boek. Anders kan ik eeuwig doorgaan natuurlijk. En wie weet, als er nog veel spannende dingen gebeuren in mijn leven komt er nog wel een deel twee!
Verder heb ik ondertussen lang nagedacht over wat ik wilde qua uitgever. Ik heb besloten om het zelf uit te geven. Niet omdat ik geen uitgever wilde, maar omdat ik zoveel mogelijk regie in eigen hand wil hebben. Het is tenslotte mijn verhaal, mijn leven die ik anders aan iemand anders geef. Dat voelde niet goed. Ondertussen ben ik aan het uitzoeken hoe ik het het beste zelf kan uitgeven en wat de kosten daarvan zijn. (Je schrikt je rot, but it’s worth it!)
Als laatste heb ik de afgelopen periode mijn test-lezers uitgekozen. Ik wil namelijk dat mijn verhaal perfect is, qua zowel zinsopbouw en spelling, als het verhaal zelf. Ik wil niks afraffelen, maar ook niet te veel het negatieve benadrukken. Al moet ik zeggen dat dat aardig lastig is gezien wat er allemaal is gebeurd, heel positief kan ik het natuurlijk niet maken. Ik ben heel dankbaar dat zij mijn boek willen lezen en verbeteren en het is fijn om zo’n ‘team’ om je heen te hebben staan.
En nu, op naar de 25.000 woorden!
Wat fijn dat je zo’n vooruitgang maakt met je boek! Ik wens je er veel succes mee 🙂
Ik ben benieuwd of je het uitgegeven hebt, maar dat lees ik nog wel.