Maandag had ik veel pijn. Ook was ik erg moe, duizelig en misselijk. De combinatie die ik vaker heb. Ik startte de dag met de weekdoelen, maar hoe langer we bezig waren des te moeilijker vond ik het om te volgen. Ik voelde me ellendig, voornamelijk fysiek. Maar ik wilde me niet ziekmelden, ik wil gewoon het programma meedraaien. Ik mag niet ziek worden. Aan het einde van de weekdoelen voelde ik me zo slecht dat ik het in de groep deelde. Mijn twijfel over het ziekmelden, waar de grens ligt tussen veel pijn en ziek zijn voor het programma. Echter werd ik aangesproken dat ik me eigenlijk niet meer ziek mocht melden midden op de therapiedag. Dat maakte het erg ingewikkeld.
Na een moeilijk weekend besloot ik open te vertellen dat ik niet zo’n goed weekend had gehad. Dat ik me slecht voelde ondanks de activiteiten. Na de weekendnabespreking raakte ik een beetje in paniek, hulp vragen lukte echter niet. Ik voelde me zo’n enorme last.
De tweede therapieweek begon op zondagavond om 20:00. Ik zat er niet zo lekker bij, was erg verdrietig maar wist niet goed hoe ik dat moest uiten. Tijdens de weekendnabespreking kwamen er heftige dingen voorbij en ook de dag erna kwam de groep in rep en roer door een onveilige gebeurtenis. Terwijl iedereen boos en verdrietig was, voelde ik vrij weinig. Nouja, boosheid naar mezelf, omdat ik er weinig over voelde.
Jullie hebben er lang op moeten wachten en er kwamen veel vragen over, maar er komen eindelijk updates over mijn behandelopname onder het kopje: ‘De weg naar een beter leven.’ Wegens privacyomstandigheden moet ik ze eerst goed laten keuren door de kliniek en duurt het dus wat langer voordat ze online komen. Ik probeer elke maandag een nieuwe week online te zetten. Dus bij deze: Mijn eerste week-update: