Tips bij benauwdheid van mondkapjes
Peace out!
En dan kan het ineens wel
Sinds begin januari gaat het niet erg goed met me. Al weken roep ik dat we richting een crisis gaan, dat ik extra hulp nodig heb. Dat ik het bijna niet meer trek om mezelf te motiveren. Ik werd regelmatig terug naar huis gestuurd met dat ik maar afleiding moest zoeken, hulp moest vragen aan mijn omgeving: terwijl ik aangaf dat me dat juist niet meer lukt. Pas toen het echt uit de hand liep en ik plannen had om suïcide te plegen, kwamen er andere hulpverleners aan te pas en dan gaat er ineens wel een balletje rollen.
Zorg voor je tuintje
Deze week precies 2 jaar geleden nam ik afscheid van een van de fijnste therapeuten die ik ooit heb gehad. Ze luisterde, begreep me en sloot op mijn behoeftes aan. Ze gebruikte veel metaforen in de therapieën, soms tot vervelens aan toe, maar het werkte wel voor mij. Bij elke fietsband, glazen bol of boekenkast schiet ik weer in de lach en denk ik er even aan: de dingen die mij helpen de wereld in een ander perspectief te zien. Maar een sprong er altijd uit en die hou ik wekelijks in mijn achterhoofd: mijn eigen tuintje.
Vuurwerk en PTSS
Sinds dat mijn trauma dit kalenderjaar erg op de voorgrond ligt door de therapieën is mijn posttraumatische-stressstoornis verergert. Volgens mijn therapeuten niet raar, maar wel heel erg vervelend. In korte tijd werd ik heel erg bang: voor alles. Zo was ik ineens bang in het donker, vind ik het eng om tegen vreemden te praten, met het openbaar vervoer te gaan, enzovoorts. Maar de belangrijkste en rotste triggers van mijn trauma zijn eigenlijk harde geluiden.