Uncategorized

De meeste mensen die mij kennen of mijn blog volgen weten dat ik heel erg veel van theater houd en in het bijzonder natuurlijk musicals. Het geeft me afleiding, rust en een gevoel van thuis komen. Veel momenten in het theater ervaar ik het leven even niet als heel zwaar, maar juist als licht. Even geen (weinig) pijn, geen depressieve gedachtes. Alsof ik vrij ben, zweef. Maar, toen gingen ineens de theaters dicht en in die maanden merkte ik dat mijn lichaam steeds meer spanning bij zich droeg. Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver en ging ik na 4,5 maand er eindelijk weer op uit en vandaag neem ik jullie even mee in mijn ervaring.

Met enige angst open ik de laatste weken mijn social media. ‘Zou er iemand vandaag…?’ Ik weet dat de wintermaanden voor veel mensen met psychische klachten lastig zijn. Die verdomde feestdagen ertussen, waar je vrolijk moet doen met familie of vrienden: of juist extra geconfronteerd wordt met de eenzaamheid. Elk jaar opnieuw zie ik tussen november en februari meer suïcides, of pogingen tot. En terwijl het me sowieso al verdrietig maakt, vind ik het deze maanden extra verdrietig. Want hoe ‘leuk’ de feestdagen moeten zijn of voelen, het eist ook wat mensen op. Deze is voor allen die het moeilijk hebben, die denken aan de dood: deze is voor jou.

Een paar weken geleden was ik jarig, een bijzonder moment. In de afgelopen jaren had ik namelijk nooit gedacht dat ik 21 jaar zou worden met zoveel (fysieke en mentale) pijn. Ik ben trots en het voelde eigenlijk wel oké. Ik werd verwend door mijn vrienden en familie vol cadeautjes en vele wensen. In dit artikel laat ik je de cadeautjes zien die ik heb gekregen. Sommige leuk, andere juist met een hele mooie betekenis erachter.

Vorige week schreef ik een artikel over chronisch ziek zijn in het openbaar vervoer. ‘Jij bent te jong om ziek te zijn.’ Vanuit daar kwam ik in een achtbaan terecht. In dit artikel vertel ik over wat er allemaal is gebeurd en hoe dat voor mij voelde.

  Al enige tijd liep ik met het idee om mijn blog in een nieuw jasje te steken. Echter had ik er steeds geen energie of tijd voor om het bloggen goed bij te houden. Dat wilde ik eerst weer ‘onder de knie krijgen.’ Dat is de komende weken gelukt, dus tijd voor dé stap: een mooie nieuwe lay-out.