Oudejaarsdag. Ik was uitgeput en nadat ik uit bed was en ontbeten had, ben ik toch snel weer op de bank beland. Het ging niet. Ik heb de hele middag geslapen en daar baalde ik erg van. Ik wilde graag het ritme van het niet overdag slapen vasthouden. Toch was er een grens bereikt en moest ik kiezen tussen overdag of ’s avonds op.
De titel van dit artikel klinkt een beetje dramatisch. Ik zit namelijk, zoals jullie hopelijk weten, niet zonder hulp. Toch nam ik precies een jaar geleden afscheid van de beste hulpverlener die ik heb gehad. Dat wil stiekem best veel zeggen, want ik heb er enorm veel versleten. Vandaag kijk ik terug op het afscheid en het afgelopen jaar.
De therapieweek begon goed, ik voelde me fijn na een rondje Efteling. Wel was ik erg moe en wilde ik vroeg naar bed. Dat lukte ook en zo werd ik maandag weer relatief uitgerust wakker.
Een nieuwe week. Bij de weekendvoorbespreking voelde ik me eigenlijk wel prima en had ik weinig te vertellen. Ik genoot van het vrolijke gevoel en dat hield de eerste dagen van de week aan.