Kaartje van miekinvorm.nl dat lang op mijn kamer heeft gehangen als steuntje

Gisteren was mijn mijlpaal van 200 dagen zonder zelfbeschadiging. Ruim anderhalf jaar geleden had ik nog moeite met een week volhouden en ondertussen zijn we al heel veel dagen over die week heen. Ik deelde het op Instagram en Twitter en ik kreeg veel vragen van lotgenoten die er ook mee worstelen hoe ik dit heb aangepakt. Het voelt een beetje eng omdat ik bang ben dat ik het verkeerde zeg, maar toch besluit ik het te delen. Al is het maar één iemand die ik kan helpen, is het dit artikel meer dan waard.

Tijdens het einde van mijn behandeling bij Altrecht heb ik het met mijn behandelaar gehad over uit huis gaan. Ik heb dat een periode best ingewikkeld gevonden omdat ik heel graag wilde, maar merkte dat ik dat zowel fysiek als mentaal niet aankon. Ik kan heel goed één balletje omhooghouden. Maar met meerdere tegelijk loopt alles in de soep. Ineens stelde ze voor of ik niet beschermd kon gaan wonen. ‘Maar ik zou het toch gewoon in theorie allemaal kunnen?’ Maar toen besefte ik weer dat ik het allemaal wel kan: maar niet tegelijkertijd. Met begeleiding kan ik misschien leren om dat wel voor elkaar te krijgen en steeds meer balletjes tegelijk in de lucht kan houden. Vanaf dat moment ben ik op zoek gegaan naar de mogelijkheden voor mij. Een nieuwe stap in het leven: op jezelf gaan.