Ik loop de laatste weken een beetje achter de feiten aan, waardoor ook mijn blogplanning helaas nog niet zo is zoals ik wil. Terwijl het bijna het einde van juni is, besluit ik toch nog even om mijn foto’s van de maand mei te delen. Ik denk dat deze maand de meest bewogen maand van dit jaar tot nu toe en ik moet zeggen dat dat in mijn geval best wat wil zeggen. Met de hoogste pieken en diepste dalen in één maand tijd, neem ik jullie even mee in de maand mei!
Het is vol in mijn hoofd, te vol. Ik irriteer me aan alles en iedereen en dit weekend trok ik me wat meer terug. Weinig social media, weinig Whatsapp, geen behoefte aan een gesprek met mijn moeder. Iedereen verwacht zoveel dat ik het niet waar kan maken. Laat me maar even gewoon alleen, even rust. Ik voelde me mensenmoe, totdat ik besefte dat het niet om de mensen ging.
Het is al een lange tijd geleden sinds ik mijn laatste ‘Hoe is het nu met?’ schreef. In de tussentijd heb ik in andere blogartikelen wat dingen van mijn binnenwereld laten zien. Toch merk ik dat ik meer wil delen over de afgelopen periode en besluit ik daarom jullie even bij te praten met hoe het momenteel met me gaat.
15 mei maakte ik mijn allerlaatste toets voor mijn havodiploma. Zodra ik deze ingeleverd had, wist ik eigenlijk al dat ik was geslaagd. Toch hield ik nog steeds een slag om de arm. ‘Je zult zien dat ze straks mijn examen kwijt zijn.’ De dagen daarna drong het maar niet tot me door dat mijn schooljaar echt klaar was, dus bleef het wachten op de uitslag. Woensdag 20 mei kwam dan het mailtje met mijn laatste cijfer: met een 8,3 voor de laatste toets was ik GESLAAGD!
