Het nieuwe jaar is al een weekje bezig en iedereen begint het nieuwe jaar met nieuwe voornemens. Eind vorig jaar besloot ik niet te gaan voor voornemens: immers ben ik elk jaar teleurgesteld dat het nooit loopt zoals ik wil. ‘Geen behandeling meer nodig hebben,’ tja. In zekere zin heb ik daar geen invloed op. Dus besloot ik doelen te gaan stellen, haalbare doelen om precies te zijn. Het kostte me wat weken werk om de juiste uit te kiezen, maar uiteindelijk ben ik nu helemaal klaar voor het nieuwe jaar en deel ik mijn doelen voor 2020 met jullie.

Zoals elk jaar probeer ik kort terug te blikken op dit kalenderjaar. Toch merk ik dat ik het dit jaar ingewikkeld vind, omdat ik in het begin van het jaar zoveel hoop had op een mooi jaar en mooie plannen in het verschiet lagen. Toch liep de behandeling anders dan gedacht en zijn een aantal dingen die ik in 2019 wilde behalen, niet behaald. Ik zit daar soms best over te mokken, maar nu ik echt terugkijk zijn er ook dingen wel behaald. Ik neem jullie even mee het jaar in.

2019 was het eerste volledige jaar dat ik 100% ging voor geen zelfbeschadiging. Ik besefte me steeds vaker dat het me eigenlijk helemaal niet helpt en ik baalde ontzettend als mijn spanning zo hoog was dat ik het toch had gedaan. Ik bedacht steeds meer plannen met een beloningssysteem. Dat hielp in het begin, totdat ik de beloningen af wilde bouwen. Uiteindelijk leerde ik steeds beter aan te geven als ik de drang tot zelfbeschadiging nauwelijks kon verdragen, waardoor anderen me konden helpen.

Afgelopen september ben ik echt met mijn laatste jaar middelbare school gestart. De laatste twee vakken en mijn profielwerkstuk stonden op de planning. Als 22-jarige voelt het vaak een beetje krom. Veel vriendinnen zijn al afgestudeerd en ik moet nog beginnen. Toch weet ik dat er bij mij hele andere dingen spelen en dat het niet gek is dat ik nog geen diploma heb. En weet je, ik zet toch maar mooi door!