2019 ligt voor me. Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Ook al klinkt dat zo cliché, ik denk dat het bij mij dit jaar echt zo is. De behandeling in de kliniek met schematherapie lijkt aan te slaan, ik ga vooruit. En bij vooruitgang horen dromen. Dromen over een ‘nieuw’ leven. Een gewoner leven. In dit artikel neem ik jullie mee naar mijn dromen over 2019.
Begin januari begin ik met een extra ‘functie’ in de Efteling. Ik mag onder andere, samen met een klein team, de memo’s van de merchandise in elkaar gaan zetten. Dat betekent: schrijven als werk. Ik heb erg zin in deze nieuwe uitdaging en daarmee timmer ik ook wel aan de weg. Naast deze taak blijf ik gewoon werken in de winkeltjes en daar heb ik het nog steeds erg naar mijn zin.
Ik wil de behandeling waar ik nu mee bezig ben goed afronden. Ik ben eind juli klaar en ik hoop vurig dat ik daarna geen behandelingen meer nodig heb, of dusdanig weinig ondersteuning nodig heb dat ik geen wekelijks contactmoment meer nodig heb. Het is een heel eind weg, maar ik heb hoop. Dat ik om leer gaan met de pijn, met mijn psychische kwetsbaarheid, mijn emoties beter kan uiten, een beter zelfbeeld heb en dat ik meer voor mezelf ga staan. En het feit dat ik daaraan denk, dat dat beter kan worden, is al een hele grote stap in het proces.
Na mijn behandeling hoop ik heel erg dat ik een vast contract in de Efteling krijg. Dat is natuurlijk erg spannend gezien mijn achtergrond. En na de zomer ga ik weer beginnen met de laatste twee vakken op de havo. Het klinkt misschien stom, maar daar kijk ik erg naar uit. School, het normale leven. Langzaam krijg ik vertrouwen in mijn concentratie en lukt het me vaker om dingen te doen en af te maken die ik wil. Gewoon naar school gaan, alle lessen volgen die ik moet volgen en de deadlines op tijd af hebben. Ik droom ervan en hopelijk wordt het dit jaar eindelijk werkelijkheid!
Nadat ik al ruim 2 jaar aan mijn eerste boek werk, wil ik dat heel erg graag doorpakken en het boek ook daadwerkelijk uitgeven dit jaar. Ik droom al heel lang over een boekpresentatie en hopelijk wordt ook die droom werkelijkheid. Ik denk er steeds meer over na en het wordt ook steeds reëler. Zou het dan eindelijk lukken?
Ik wil mijn blog uitbouwen en actiever bijhouden. Dit heb ik al heel lang als wens, maar tot nu toe is het me niet goed gelukt door een hoofd en lijf wat regelmatig niet meewerkte. Ik zit bomvol met ideeën die ik uit wil werken en wil uitvoeren.
Verder wil ik graag uitkijken naar de studie ‘Sociaal Pedagogisch Hulpverlener.’ Ik wil meeloopdagen inplannen en uitvinden in welke plaats ik deze studie wil gaan doen. Daarnaast ben ik het afgelopen jaar regelmatig gevraagd voor lezingen bij opleidingen. Mogelijk wil ik daar ook nog iets mee doen, maar daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik wil de wereld beter maken, de hulpverlening verbeteren. Bij mezelf, maar zeker ook bij anderen en misschien kan ik daarvoor mijn eigen ervaringen inzetten.
Genoeg dromen en wensen voor komend jaar en daarmee ook genoeg doelen. Maar het allerbelangrijkste van dit jaar wordt dat ik gezond en gelukkig ben. En met dat voor ogen, kan ik (denk ik) alles aan.
Wat een mooie dromen Marleen!
Ik heb er vertrouwen in dat jij er hard aan gaat werken om die dromen uit te laten komen! SPH is ook een leuke opleiding en ik weet zeker dat jij met jouw ervaring de hulpverlening een stuk mooier kunt maker!