Ik heb hier een tijdje over nagedacht. Een nieuwe ‘rubriek,’ zoals ze dat noemen in de schrijverswereld. Maar wel een gewaagde rubriek, want word ik ooit nog beter? Dat is een vraag waarop niemand het antwoord weet en we alleen maar kunnen speculeren. Persoonlijk denk ik dat ik fysiek nooit helemaal beter word, maar dat er wel verbetering mogelijk is. Met beter bedoel ik hiermee daarom ook niet meteen 100%, maar wel een dusdanige verbetering dat ik weer kan leven zoals ik wil. Ik merk dat ik heel veel wensen en dromen heb, die ik nu dolgraag in vervulling wil laten gaan, maar wat fysiek (of mentaal) gewoon nog niet kan. Vandaar dus: ‘Als ik weer beter ben…’ Het artikel waarin ik schrijf over alles wat ik ga doen als ik het kan doen!
En vandaag te beginnen met: sporten! Al maanden hoop ik dat ik ooit fysiek goed genoeg ben om te gaan sporten. Ik ben ooit begonnen met hardlopen, maar dat wilde mijn lijf gewoon niet. Na 5 minuten hield ik op en daar heb ik wekenlang nog last van gehad. Toen ik echt besefte dat dat me op dit moment niet meer zou lukken ben ik op onderzoek uitgegaan, wat zou ik wel kunnen?
Momenteel vrees ik dat de sportschool zelf al te veel is, dus ook die viel af. Het voordeel hierin is wel dat je het zelf zo zwaar en lang kan maken als je wil, dus ik zie hierin wel opties voor de toekomst. Maargoed, dat is eigenlijk niet wat ik het liefste wil.
Het allerliefste zou ik namelijk weer gewoon op volleybal gaan, zoals ik deed van voordat ik ziek werd. Ik weet niet of dat ooit nog werkelijkheid kan worden omdat ik redelijk fanatiek ben met duiken, maar als ik een bal in mijn handen heb moet ik altijd even spelen, bovenhands, onderhands, serveren. Ik pak wel meestal een lichtere bal omdat ik anders zoveel last heb van mijn handen, maar dat volleybal-bloed gaat niet zo makkelijk uit mijn lichaam.
Zwemmen vind ik ook nog heel leuk en dat is het meest toegankelijk denk ik. In het water heb ik namelijk veel minder pijn. Het nadeel is alleen dat je dan al snel te veel doet en laat ik daar nou net heel goed in zijn. Ook durf ik zwemmen eigenlijk niet alleen. Ik wil geen wedstrijdzwemmen, gewoon wat baantjes trekken. Maar het lijkt me zo raar om daarvoor alleen naar het zwembad te komen.
Ik wil me eigenlijk vooral iets fitter voelen, iets kunnen doen. Rennen voor de bus en hem kunnen halen zonder dat ik instort. Dat zou mooi zijn. Wie weet, als ik beter ben…
Ik hoop met je mee dat je deze dingen ooit weer kan! Overigens is het niet gek om alleen naar het zwembad te gaan om baantjes te trekken, dan doen heel veel mensen! Misschien, als je er ooit goed genoeg voor voelt, kun je samen met iemand anders gaan? Als het zwembad dan een bubbelbad heeft, heb je een mooi excuus om jezelf daar mee te belonen haha!
Ik zou ook zeggen: zwemmen. Er is bijna geen lichamelijke beperking die je verhindert om te zwemmen. – Wat natuurlijk niet wil zeggen dat zwemmen alleen voor mensen met een beperking is.