De dagen erna

Hoe ging het de dagen na de operatie? De dag zelf duurde erg lang. De andere mensen op mijn kamer kregen eten en ik zat te gluren als een tijger naar zijn prooi. Nee, ik mocht niet. En dat was loeizwaar. Samen met mijn moeder mocht ik, met infuuspaal en al, gelukkig zelf naar de wc. En na 3 keer (wat moest ik vaak door dat vocht-infuus!) kreeg ik toestemming om alleen te gaan. Een verademing, want anders zou ik ’s nachts de verpleegkundige moeten bellen en ik zou het niet eens durven om op die knop te drukken.

De nacht verliep niet zo soepel. Naast snurkende mede-patiënten, werd ik ook nog elk uur wakker gemaakt om wat te drinken. Na de nacht was ik nog meer vermoeid dan daarvoor en gelukkig mocht ik vroeg naar huis. Als ik mijn vla maar opat. Die ging met minder moeite dan ik had verwacht naar binnen, dat zou wel door de honger zijn komen.

Toen ik thuis was aangekomen, lag het luchtbed in de kamer al klaar en kon ik lekker onder mijn dekbed kruipen. Ik moest veel drinken en op tijd mijn pijnmedicatie slikken, maar verder heb ik veel geslapen. Mijn moeder maakte illegaal een boterham met smeerkaas (zonder korstjes) omdat ik zó’n ontzettende honger had en dat ging wonderbaarlijk goed naar binnen. De eerste nacht sliep ik ook veel, al was ik wel op tijd wakker. Precies op het tijdstip dat ik de nieuwe dosis medicatie moest slikken, een perfecte timing dus.

De dagen gaan om en om. De ene dag gaat het wonderbaarlijk goed en heb ik zelfs een stuk slagroomtaart op, de andere dag kreeg ik niet eens een kom soep naar binnen. Toch valt het me over het algemeen heel erg mee. Volgens mijn schoonzus was het een wonder hoe ik erbij zat en dat ik al zoveel kon praten. Zit er tenminste ook een keer iets mee!

De dagen verglijden met Netflix en omdat ik nog niet naar school mag deze week heb ik het huiswerk opgevraagd. Eigenlijk voel ik me namelijk wel prima genoeg om wat aan school te doen en dat is echt een grote meevaller. Ik had namelijk gerekend op een enorme achterstand.

Ik kan op zich alles al eten, alleen merk ik dat ik een heel branderig gevoel krijg met dingen met peper of zout erin. Dus daarin valt helaas nog heel veel af, maar ik heb goede moed voor over een week. Voor nu hou ik het dus nog even op broodjes smeerkaas, kant-en-klare pannenkoeken en roerei en dat is best te overleven.

En als ik straks nergens last van heb, ga ik lekker aan de frietjes met een broodje hamburger. Want man, wat heb ik daar zin in!