Het is zeldzaam en ik durf het bijna niet te typen, maar toch is het zo. Afgelopen week had ik zowel fysiek áls mentaal een goede dag. Een wonder is geschiet!
Eigenlijk had ik verwacht dat die dag niet meer zou komen en dat schreef ik ook in het vorige artikel ‘Hoe is het nu met? #1’ Toch kwam die dag er, en sneller dan gedacht.
Ik werd vrolijk wakker en had ik weinig pijn. Ik heb kunnen sporten, kunnen leren, kunnen ontspannen, kunnen slapen, het ging gewoon zo ontzettend goed. Het moment is niet te omschrijven en als ik er aan denk komen de tranen weer in mijn ogen, dit is zo mooi.
Het is natuurlijk jammer dat het maar één dag is, maar toch geeft het me hoop voor de toekomst. Het kán beter gaan, op beide fronten. Een dag later schreef ik in mijn krabbelboek het volgende: ‘Vandaag besefte ik dat ik eigenlijk best gelukkig ben.’
Wie had ooit gedacht dat ik dat nog op zou schrijven! Het was zeker weten een positieve dag, een dag waarin ik weer moed en energie kreeg. Een dag om niet te vergeten. Zo normaal, maar zo kostbaar!