Het is alweer een tijdje geleden dat ik een artikel schreef naast mijn wekelijkse lichtpuntjes. Dat heeft verschillende redenen en dat zal ik in dit artikel uitleggen.
Ik ben de afgelopen weken heel erg achteruit gegaan qua pijn. Ik heb weer moeite met lopen, hou lang staan nauwelijks vol en ik ben vreselijk moe. Regelmatig lig ik als een bolletje op de bank om de pijnaanvallen op te vangen, zonder goed resultaat, de pijn is niet op te vangen op dit moment.
Ondertussen slokt school en therapie de nodige energie op. Ik loop nog steeds ver achter met mijn schoolwerk en daarmee krijg ik ook behoorlijk wat extra stress. Iedereen ziet een herhaling van vorig jaar aan komen en het lijkt erop dat 5 havo onhaalbaar voor mij is. (Oke, het is wel haalbaar, maar niet op een fijne manier).
Therapie is enorm zwaar. Langzaam maar zeker komen we bij het gevoel en dat vind ik doodeng. Het kost veel energie, maar ik zet langzaam aan wel stapjes. Het feit dat mijn psycholoog in januari weggaat geeft nog steeds een hoop stress en ook de wisseling tussen andere therapeuten werkt daar niet echt in mee. Waarschijnlijk daarom ook de extra pijn, gewoon omdat mijn lichaam de stress op een manier moet uiten.
Medio november kan ik beginnen met mijn deeltijdbehandeling. Ik ben er klaar voor, maar ik zie er ook wel tegenop. Het is eng om zoiets te beginnen en ik ben bang dat ik het lichamelijk niet aankan om 3 dagen in de week therapie te hebben.
En naast al deze stress-puntjes heb ik hele drukke weekenden achter de rug met heel veel leuke dingen. Misschien iets té veel, want ik begon zelfs tegen de leuke dingen op te kijken. Gelukkig is dat nu allemaal achter de rug en heb ik er ook wel van genoten. Maar voor nu is het de weekenden gewoon weer rusten en werken aan school.
In de afgelopen weken moet ik toegeven dat ik het bloggen behoorlijk heb gemist en ik zeker niet stil gezeten heb. Ik heb een aantal blogideeën verder uitgewerkt, heb goed om me heen gekeken naar allerlei dingen, maar ik had gewoonweg de energie en tijd niet om het uit te voeren en ik hoop dat dat me binnenkort wel weer gaat lukken!
Heftig meis,
Ik hoop voor je dat de stress, en je pijn, vlug weer afnemen.
Zodat je weer wat beter kunt functioneren.
Heeft het vochtige weer ook nog invloed op je pijn ?
Ik hoor het nog wel van je.
Nogmaals héél erg veel kracht toegewenst voor jou.
Ik heb je blogjes gemist! Maar snap het volkomen. Heel veel sterkte en toch knap dat je die lichtpuntjes nog hebt gezien en iedere keer kon beschrijven en ook dat je nog een beetje kon genieten.
Veel sterkte bij de behandeling, wel een ontzettend moedige stap! Houd moed en zet door!