Poeh, alweer een enorme lange tijd niet geschreven. Of tenminste niet voor mijn blog. Ik kreeg veel de vraag hoe het nu eigenlijk met me gaat en wat de vorderingen zijn binnen het ziekenhuis, daarom nu een ‘Hoe is het nu met? #2.’
Fysiek blijft het erg slecht met me gaan. Ik heb veel pijnaanvallen, slaap heel veel en kan weinig doen op een dag. Bij de internist kwam er weinig uit. Ja, mijn schildklierwaardes waren weer niet helemaal top, evenals de ontstekingswaarden, maar dat heb ik sinds januari al. Ze stuurde me door naar een reumatoloog, just checking.
Zo gezegd zo gedaan. Bij de reumatoloog kwam er eigenlijk ook niks uit. Wel is mijn diagnose ‘chronische pijn’ verandert naar ‘fibromyalgie.’ Al zit dat nog niet helemaal in mijn hoofd geprent. Verder begonnen ze al snel over een nieuw revalidatietraject. In het begin zag ik daar best wel tegenop, maar uiteindelijk heb ik het besloten om toch te doen. Ik heb er 3 jaar geleden ook veel uitgehaald en ik wil gewoon heel graag weer kunnen werken, naar school gaan en dingen doen die ik leuk vind zonder helemaal gesloopt te zijn en ’s nachts huilend in bed te liggen van de pijn.
Ondertussen zijn we al 2 verwijzingen verder. Want immers is een revalidatiecentrum blijkbaar niet voor mensen die een ggz-achtergrond hebben. Dat vind ik heel frustrerend, want ik bén niet alleen de borderline en omdat ik dat heb, heb ik geen recht op een behandeling voor mijn chronische pijn? Dat maakt me erg boos en ook wel bang. Straks is er nergens een plek waar ze me willen behandelen.
Momenteel heb ik een verwijzing lopen bij een plek waar ze de combinatie van borderline en chronische pijn/vermoeidheid vaak zien. Ik heb al even gebeld en tot nu toe waren er zo geen dingen waar ze me op zouden afwijzen. Opnieuw een verwijzing geregeld dus en momenteel wacht ik daar op de intake, dat duurt waarschijnlijk nog 6 weken. Ik vind het heel spannend, want als ze me hier afwijzen, waar moet ik dan naartoe gaan? Er hangt voor mij heel erg veel van af en dat maakt het ook lastig.
Verder zijn we er zeer waarschijnlijk achter waar mijn verhoging/koorts en zeer extreem slapen vandaan komt. Ik heb al jaren last van een opgezwollen keelamandel, die soms ook flink ontstoken is. Eigenlijk heb ik fulltime keelpijn, alleen heb ik daar op zich niet zo’n last van vergeleken met de rest. We zijn doorverwezen naar een kno-arts, om mijn keelamandelen te laten verwijderen. Hopelijk is dat ook echt de oorzaak en voel ik me na die operatie al wat beter.
Op mentaal vlak gaat het erg op en af. Door de afwijzing van de revalidatiecentra ben ik erg aan het wankelen gebracht, terwijl het eigenlijk erg goed ging. Momenteel ben ik hard in strijd met mezelf om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen en er weer beter uit te komen. Er zit een stijgende lijn in!
Verder heb ik besloten weer terug te komen bij de Efteling en daar kan ik woensdag weer beginnen. Ik heb er erg veel zin in, fijne sfeer, leuke collega’s. Ik kijk er enorm naar uit. En op school? Ik heb dit jaar mijn 4 vakken gehaald en daar heb ik een certificaat voor gekregen. Volgend schooljaar hoef ik dus nog maar twee vakken en een profielwerkstuk, let’s do this!