Hoe is het nu met? #5

Het is weer een tijd geleden sinds ik voor mijn blog heb geschreven. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat het me letterlijk niet lukte de woorden op papier te zetten. Soms door vermoeidheid, soms door een crisishoofd en soms zonder enkele reden. In die tussentijd is er veel gebeurd, ik neem jullie even mee terug in de afgelopen maanden.

In de vorige ‘hoe is het nu met?’ schreef ik over dat ik het gevoel had dat er iets in de tussentijd moest komen ten aanzien van therapie. Dat kwam er. Terwijl ik opstartte met ambulante EMDR, kreeg ik ook een psycholoog toegewezen. Een ontzettend lieve, jonge vrouw die me vrijwel meteen op mijn gemak stelde. Samen met haar heb ik de afgelopen maanden veel gesproken. Het ging niet goed en ik kon me moeilijk uiten, maar soms lukte het een beetje en ik kon in ieder geval mijn verhaal kwijt en dat was fijn.

Echter kwam er een crisis in mijn hoofd. De bruiloft van mijn broer kwam eraan en dat was een van de enige redenen dat ik nog overeind bleef. Ik zag er tegenop en keek tegelijkertijd ook uit naar die dag. Er is wat extra hulp ingeschakeld met onder andere de crisisdienst en extra afspraken met mijn therapeuten en zo kwam ik de dagen voor en na de bruiloft goed door. Daarna kon ik me gelukkig een beetje herpakken voor de wil voor een nieuwe behandeling.

Kort na de bruiloft werd ik uitgenodigd voor een intakegesprek bij ’t Veld, de kliniek voor jongeren met schematherapie. De intake ging op zich heel goed, ik klapte niet dicht en kon zeggen wat ik wilde. Echter was de uitslag minder positief. Volgens het intakegesprek vonden ze me heel goed in de kliniek passen, maar het psychologisch onderzoek die ik daar heb gehad gaf wat twijfels. Het was niet meteen een afwijzing, maar er moest wel verder onderzoek gedaan worden of dit wel echt de plek voor mij is en vooral: of ik het aan zou kunnen.

Deze onzekerheid deed me wankelen, want ik wilde zo ontzettend graag starten. Maar ik bleef overeind en ondertussen werd een extra psychologisch onderzoek geregeld voor meer informatie die voor de komende weken gepland is. Wel heb ik al een meeloopdagje gehad in de kliniek en dat was prettig. Ik voelde me op mijn gemak en had het idee dat ik hier echt wat uit kon halen, ik hoop daardoor des te meer dat ik gewoon word toegelaten.

Verder heb ik weer afscheid moeten nemen van mijn psycholoog omdat ze verder ging studeren in een ander land. Daar baalde ik erg van, zeker nu alles langer duurt dan gepland, maar ik gun het haar ook wel. We gaan gewoon weer door en zetten ik maak tenminste wel stappen met de EMDR. Deze gaat namelijk gelukkig vaak goed en ik merk echt al verschil als ik kijk naar een paar maanden geleden. Ik heb minder herbelevingen, ben minder angstig en als ik dat wel heb, dan is het kortdurend in plaats van dagenlang. Daar ben ik ontzettend blij mee.

Fysiek gaat het op en af. De ene dag gaat het ontzettend goed en doe ik veel te veel en dan heb ik weer hele dagen slapen en/of op de bank liggen. Er is geen touw aan vast te knopen, maar ik roei met de riemen die ik heb.

Dan heb ik nu denk ik wel een goede indruk gegeven met wat er allemaal gebeurd is en wat er bezig is.

Hoe is het bij jou?