Ik heb een dwangstoornis

Van kleins af aan heb ik heel erg de behoefte gehad om over alles controle te hebben. Toen ik (chronische) pijn kreeg werd die behoefte alleen maar erger, en dat terwijl er steeds minder dingen waren die controleerbaar waren.

Mei 2013 begon ik mijn handen iets vaker te wassen om minder snel ziek te worden met mijn lage weerstand. Ik moet toegeven dat ik daar iets in doorgeschoten ben en op het hoogtepunt meer dan 200 keer per dag mijn handen waste. Toen ik dat doorhad was het al te laat en het minderen van het handen wassen lukte helaas niet meer. Als ik dat deed kwam er paniek en onrust en deze was zo sterk dat het onmogelijk te verdragen was.

Ik ontwikkelde steeds meer handelingen. Zo tel ik alles om me heen, moet ik dingen vier keer doen, moet alles recht staan of liggen, mag ik niet op lijntjes lopen, durf ik geen deurklinken (of andere dingen die veel mensen gebruiken) aan te raken en maak ik heel veel dingen schoon. Met dit alles ben ik zo’n 18 uur per dag bezig.

De dwang beheerst mijn hele leven. Zo kon ik afgelopen jaar geen eindexamen doen omdat ik alle woordjes moest tellen met lezen en daardoor geen informatie op kon nemen. Ik durf geen korte mouwen aan en iemand knuffelen of een hand geven vind ik lastig.

Op dit moment ben ik in behandeling bij een psycholoog waar ik leer met mijn emoties om te gaan. Ik slik medicatie om de dwang een beetje te minderen tot de tijd dat we er echt aan gaan werken.

Ik vind het lastig om te weten dat ik waarschijnlijk nooit helemaal meer van mijn dwang af kom, en ik hoop dat ik dat met wat hulp kan gaan accepteren. Ik hoop vooral dat het over een tijd goed genoeg gaat om mijn havo-diploma te halen en te kunnen studeren. En met elke stap hoop ik dichterbij dat doel te komen!