Ik woon op mezelf!

Zo’n 4 weken geleden ben ik verhuisd naar mijn eigen appartement. De laatste loodjes en de verhuizing waren pittig, waardoor ik enigszins ingestort mijn nieuwe woning in kwam. Wat was ik móé! Gelukkig hielpen de begeleiders van beschermd wonen me op weg en stukje bij beetje werd mijn dozenparadijs steeds meer een echt fijn plekje!

Het heeft flink wat voeten in de aarde gehad, dat op mezelf gaan. Bijna 2 jaar ben ik bezig geweest met de indicatie voor beschermd wonen, het vele wachten en steeds proberen op te trekken aan een plekje voor mezelf. Dat plekje wat langer op zich liet wachten dan verwacht was. Steeds vaker zag ik het niet meer zo zitten. Ik wilde zo graag doorgroeien binnen mijn therapie, maar daarvoor was die eigen plek enorm hard nodig. Maar was het het wachten waard? Zeker! Ik woon op een van de fijnste plekjes die ik me kan bedenken.

Het appartement ligt op de begane grond. Ik heb een ruime slaapkamer, een woonkamer, een keuken, een berging voor de wasmachine en … een klein tuintje! De buurt is fijn met erg veel groen en ik woon op loopafstand van de supermarkten en de bushalte af, wat voor mij een extra groot pluspunt is.

Om het fysiek vol te houden besloot ik een vaatwasser en een vriezer te kopen via marktplaats. Immers: Met de energie voor koken en afwassen, kan ik soms andere belangrijke of fijne dingen doen. Daarnaast wordt er huishoudelijke hulp opgestart die een groot deel van mijn huishouden over gaat nemen, zodat ik mezelf niet continue overvraag en een leven kan leiden buiten het huishouden. Dat vind ik stiekem best lastig, maar ik weet dat het wel ook heel hard nodig is.

Ik heb een 24/7 indicatie voor beschermd wonen, dat betekent dat ze altijd bereikbaar zijn voor hulp en als het nodig is, ze ook bij mij thuis langskomen. Hoewel ik wist waarom ik deze heb gekregen, loop ik nog erg aan tegen het feit dat ik die hulp nodig heb. Ik zou zo graag volledig zelfstandig willen wonen en de eerste weken heb ik ook regelmatig wat hulp afgehouden. Gelukkig laten de begeleiders hier zich niet zo makkelijk afhouden, waardoor mijn huis momenteel volledig is ingericht en mijn spullen zijn uitgepakt. Langzaam maar zeker leren we elkaar kennen en met een aantal begeleiders voel ik me al redelijk veilig, dus dat is een goed teken!

Nu alles goed op z’n plek staat is het tijd voor de stap om mijn huis wat te decoreren. Ik speur regelmatig Pinterest af, want echt een idee wat ik precies wil heb ik nog niet. Alleen dat ik het huiselijk wil maken, een plek waar het thuiskomen is, ik me veilig en warm voel. Ik heb er vertrouwen in dat ik gaandeweg steeds meer mijn eigen smaak creëer en daarmee ook mijn huis steeds beter kan in gaan richten.

Het komende jaar ga ik hier de vaardigheden richting zelfstandigheid leren. Stukje bij beetje, stapje voor stapje. Verder zal de begeleiding me regelmatig opvangen als het niet zo goed gaat. Maar ook als ik wat extra ondersteuning nodig heb door de traumabehandeling, die we vanaf komende week weer op gaan starten. Langzaam durf ik me een klein beetje neer te leggen dat ik nu die hulp nodig heb, die zelfstandigheid komt op zijn tijd wel!

Ik voel me rustiger, ik slaap iets beter en ik ben blij dat ik nu wat meer vrijheid heb. Dat waar ik zo lang naar uitkeek, de rust die ik soms zo nodig heb. Het was een goede stap voor me om op mezelf te wonen en ik weet zeker dat ik hier in deze periode enorm veel ga groeien, genieten en plezier ga beleven. Een nieuwe start, op een hopelijk heel fijn leven!