Afgelopen september ben ik echt met mijn laatste jaar middelbare school gestart. De laatste twee vakken en mijn profielwerkstuk stonden op de planning. Als 22-jarige voelt het vaak een beetje krom. Veel vriendinnen zijn al afgestudeerd en ik moet nog beginnen. Toch weet ik dat er bij mij hele andere dingen spelen en dat het niet gek is dat ik nog geen diploma heb. En weet je, ik zet toch maar mooi door!
De eerste weken had ik enorm veel moeite om weer in het schoolritme te komen. Ik vond het fijn dat ik mijn Engels docent al kende, want de rest van de school voelde enorm onveilig. Ineens besefte ik me alle triggers in dit gebouw. Veel geluiden. Dunne muren waar je elke bonk op hoort, een spoorweg erlangs, veel sirenes. Het eindigde regelmatig in een herbeleving en een korte periode heb ik er zelfs over gedacht om te stoppen. Hoe kan ik überhaupt lessen volgen als ik me zo slecht voel?
Maar ik zette door. De geluiden werden wat bekender en ik kon me beter voorbereiden. Steeds benoem ik nu wat ik hoor als ik merk dat ik bang word. Het klinkt soms een beetje stom, maar het helpt me wel. In de klas heb ik een prima aansluiting en met een aantal mensen heb ik ontzettend veel lol. Iets wat ik niet verwacht had met zoveel klachten en 4 lesuren per week op school.
Ondertussen zijn er al bijna twee periodes voorbij. Het leren gaat met vlagen goed. Wel merk ik dat ik heel weinig energie heb en het daardoor lastig vind de tijd die ik heb tussen de vakken te verdelen. Ik ben niet zo goed in half werk. In de 1e toetsweek heb ik maar een van de twee toetsen meegemaakt omdat ik helaas bleef overgeven op dag nummer twee. Echter maakte ik die ene wel ontzettend goed. Ineens stond daar een 7 tussen mijn cijfers. Een 7, voor Engels! Het maakte me onwijs trots, want het was een pittige periode en ik heb veel moeite met Engels.
In de periode die nu nog bezig is, is ontzettend veel gebeurd. Daardoor heb ik me niet goed op school kunnen richten. Met vlagen maakte ik een spurt. Ik loop nog iets achter, maar het is behapbaar. Nog een weekje les en dan is het twee weken vakantie. Daar ben ik aan toe, want zowel mijn lijf als hoofd is volledig uitgeput. Toch vind ik dat ik het goed gedaan heb en ik hoop dat ik mijn deadlines van deze week nog haal. In een heel rustig tempo werk ik op de bank door en dat lijkt soms oké te gaan.
In de tweede week na de vakantie is het toetsweek. Een beetje zenuwen heb ik wel. Echter heb ik samen met mijn mentor uitgerekend wat ik gemiddeld voor elk vak moet halen. De druk viel weg. Een 5 voor Engels, een 4 voor maatschappijwetenschappen en een 3,5 voor mijn profielwerkstuk. Dan zou ik geslaagd zijn. Met dat in mijn achterhoofd lukt het me om iets minder druk op mezelf te zetten en daarmee durf ik beter voor mezelf te zorgen.
Ik heb dit jaar vertrouwen dat dit echt mijn laatste jaar op de middelbare school is. Dat ik in juni eindelijk mijn havo-diploma in handen krijg. Dat ik kan zeggen: ‘Ik heb het gewoon geflikt.’ En tot die tijd is het nog even bikkelen. Maar ik heb steeds meer de overtuiging dat het me echt gaat lukken!