De maand mei is alweer bijna voorbij voor ik besefte dat ik mijn foto’s van april nog niet gedeeld had. De drukte in mijn hoofd en de combinatie met school zorgde ervoor dat ik weinig tijd voor mijn blog vrijmaakte, maar ook voor foto’s bewerken en uitzoeken. Op terugwerkende kracht wilde ik toch graag de maand april beschrijven. Ondanks dat het land op slot zat, heb ik namelijk nog best wat mooie momenten mee kunnen pikken en een herinnering voor het leven gemaakt!
Om daarmee gelijk te beginnen. In het paasweekend mochten medewerkers van de Efteling, met hun gezin, met de auto door de Efteling rijden. Iets wat je natuurlijk normaal nooit mee kan maken en die kans wilde ik dus ook niet laten liggen. Ondanks de angst om naar buiten te gaan stapte ik met mijn moeder in de auto voor een tochtje door de Efteling. Tussendoor stopten we en maakte ik foto’s door het raam. Het was gek om het park zo leeg te zien. In de avond gebeurde dat wel eens dat ik het park zo zag, maar overdag… Een vreemd gevoel bekroop me tijdens de rit. Het was fijn maar ook erg verdrietig. Wat lag het park er prachtig bij. In bloei, mooi verzorgd. En met zo’n strakblauwe lucht was het hét moment om prachtige foto’s te maken.
De aanspraak van de Sprookjesbosbewoners die ons een hard onder de riem staken, ‘hopelijk tot snel’ maakte het echt een uitje. We eindigden de route bij de ingang. Een leeg Huis van de Vijf Zintuigen was misschien voor mij wel het allerpijnlijkste beeld. Mijn eigen winkel op de achtergrond. Tranen in mijn ogen: wat mis ik mijn werk: Maar wat was het mooi om dit te mogen zien en meemaken.
Met Pasen kregen wij ook een heerlijke sandwich gemaakt door mijn broer. In de familie-groepsapp werden we al enkele weken lekker gemaakt met foto’s door mijn broer en schoonzus, waarbij we grapten dat ze wel een afhaalservice konden starten. Een tijdje later kregen we een berichtje dat we een bestelling mochten doorgeven, inclusief menukaart. Ik heb onwijs gelachen om het idee en de sandwich en smoothie die bijgeleverd was, hebben zeer gesmaakt.
Aan het einde van de rondrit voor de Efteling konden we doeboeken ophalen om uit te delen aan kinderen bij ons in de buurt. Een toffe actie vanuit de Efteling: want als mensen niet naar ons kunnen komen, gaan wij naar de mensen. Een aantal dagen later ging ik voor die kinderen aan de slag. Want iets uitdelen is natuurlijk niet op z’n Marleens als ik er niet echt een feestje van maakte. Dus pakte ik het leuk in met een labeltje en lintje eraan vast. De kinderen die ze kregen waren er enorm blij mee!
Sinds de corona-crisis ben ik weer steeds meer aan het puzzelen geslagen. Ik heb dat wel vaker in periodes gedaan, omdat het me wat rust in mijn hoofd geeft. Op de een of andere manier ben ik altijd trots als er een puzzel volledig in elkaar ligt en soms heb ik een soort van ‘wedstrijdje’ met mezelf om hem zo snel mogelijk in elkaar te leggen. Deze puzzel van 1500 stukjes kosten me ongeveer 2,5e avond.
Helaas was niet alles gezellig en leuk. Omdat ik in mei mijn laatste toetsen had en ik nog een verslag in moest leveren, moest ik ook nog hard aan de bak. Ik Omdat ik moeizaam op gang kwam met mijn praktische opdracht van Maatschappijwetenschappen, waarbij ik onder andere een opinie-artikel moest schrijven met een aantal begrippen erin verweven, besloot ik in steekwoorden op te schrijven wat ik erover te zeggen had. Ik deed mijn PO over het onderwerp ‘Lijm de Zorg’ omdat het onderwerp herkenbaar voor me is en daardoor ook erg belangrijk. Met de steekwoorden kon ik een start maken en is het uiteindelijk gelukt om het in te leveren. (En om zelfs een 7,5 binnen te harken!)
Mijn maand in foto’s eindigt met de verjaardag van mijn moeder op 24 april. Normaal neem ik mijn moeder bijna elk jaar mee naar een musical voor haar verjaardag. Zij vindt dat ook heel leuk en gezien musicals een van mijn passies is en ik haar er ook blij mee kan maken, vind ik dat leuker dan een fysiek cadeau. Dit jaar was een musical natuurlijk niet mogelijk, maar omdat ik zo min mogelijk buitenkom wilde ik toch iets geven. Maar wat… Enkele dagen daarvoor had ze een chocoladereep gekocht en verstopt, die ik natuurlijk in no-time gevonden had. Ik besloot, als grapje, deze voor haar in te pakken. Om zo toch haar verjaardag een beetje te vieren, met een cadeautje!
Al met al en ondanks de moeilijkheden door geen face-to-face zorg, heb ik me staande gehouden en heb ik best nog wat mooie herinneringen gemaakt. Ik ben er blij mee. Op naar de volgende maand!
“Normaal neem ik mijn moeder bijna elk jaar mee naar een musical voor haar verjaardag.” – Je schrijft niet veel over je moeder, maar met je moeder ( die op zeker veel van jou houdt ) zit het dus goed.