Al een hele tijd geleden besloot ik dat ik mijn maand in foto’s wilde omschrijven, maar dat bleek niet zo simpel als ik had gedacht. Afgelopen maand ben ik er wel goed voor gegaan en heb ik zeker wat leuke foto’s kunnen maken om een beeld van mijn maand te geven. Als ik naar de foto’s kijk voelen sommige dingen als een eeuwigheid, maar stiekem heb ik in de afgelopen periode wel wat mooie herinneringen gemaakt. Ik neem jullie mee in februari 2020.
© Roos Pierson
De maand begon eigenlijk met een interview over de wachtlijsten in de GGZ van VICE. Het interview werd telefonisch afgenomen en het was een ontzettend begripvol gesprek. De spanning laaide op toen ik een moment moest plannen met een fotograaf. Toen Roos foto’s kwam maken bij mij thuis en ik voor het eerst in maanden iemand vreemds binnenliet, wilde ik me even terugtrekken. Ondanks dat gevoel heb ik dat niet gedaan, heb ik koffie gezet en zijn we aan tafel gaan zitten. Ook Roos was heel begripvol. Uiteindelijk kwam deze foto eruit rollen en ik vind hem heel veelzeggend over hoe al die wachtlijsten voelen.
Die avond ging ik samen met een vriendin uiteten bij La Cubanita. Een van mijn favoriete restaurants van dit moment. We hadden elkaar lange tijd niet meer gezien dus we hebben flink bijgepraat en ik had een onwijs leuke avond. Overigens ben ik twee weken later óók naar La Cubanita geweest en ik hoorde dat de menukaart weer is veranderd, dus eigenlijk moet ik deze maand toch echt weer gaan om wat heerlijke dingen uit te proberen.
Zowel 12 als 13 februari zat ik in het theater bij de voorstelling Kinky Boots. Dit is denk ik wel de favoriete musical van me van dit seizoen. Een mooie boodschap, leuke liedjes en een onwijs goede cast. Elke keer geniet ik weer en ik zou hem nog wel honderd keer kunnen zien. Dat gaat helaas niet meer lukken, maar er komen wel nog enkele voorstellingen voor me aan.
15 februari haalde ik de 100 dagen zonder zelfbeschadiging en daar was ik natuurlijk erg trots op. Ik vierde dat met een speurtocht door de Efteling. De week erna trakteerde ik in mijn klas Engels met een KitKat en dit gehandletterde kaartje. Ik wilde het leven vieren en ondanks dat mijn klas niet van de exacte reden van de traktatie wist, vonden ze het wel allemaal leuk en kreeg ik knuffels van een aantal klasgenoten. De tekst op het kaartje vind ik zo bij me passen en ik hoop dat ik hem nog vaak kan gebruiken!
Op 20 februari ging ik op ‘kraambezoek’ bij de puppy van mijn beste vriendin. We probeerden het al een tijdje te plannen maar het kwam er steeds niet van. Totdat ik op een dag last-minute vroeg of ik naar haar kon komen omdat er bouwvakkers om ons huis zouden zijn: ik was daar van harte welkom. We hebben lekker geluncht, taart gegeten en ik heb lekker geknuffeld met deze lieverd. In die avond zijn we dus ook naar La Cubanita gegaan. Grappig dat we erachter kwamen dat we een jaar daarvoor precies op die dag ook naar La Cubanita zijn geweest.
De week daarna had ik vakantie en ben ik een aantal dagen flink ziek geweest. In een van die dagen besloot ik om even een kort rondje te gaan wandelen. Ik ben in totaal een kwartiertje buiten geweest, maar met mijn camera had ik wel onze prachtige sloot gefotografeerd en liepen deze twee eendjes constant achter me aan. De vogeltjes floten en ondanks dat ik me beroerd voelde, voelde ik me ook wel een beetje goed: Zo hoort een wandeling te zijn.
Als ik zo kijk naar deze maand heb ik best wel wat mooie momenten gehad met leuke uitjes. Ik hoop dat ik mezelf, en anderen, hiermee kan laten inzien dat je echt wel kan genieten terwijl je je over het algemeen slecht voelt. Op naar de volgende maand!