Ik loop de laatste weken een beetje achter de feiten aan, waardoor ook mijn blogplanning helaas nog niet zo is zoals ik wil. Terwijl het bijna het einde van juni is, besluit ik toch nog even om mijn foto’s van de maand mei te delen. Ik denk dat deze maand de meest bewogen maand van dit jaar tot nu toe en ik moet zeggen dat dat in mijn geval best wat wil zeggen. Met de hoogste pieken en diepste dalen in één maand tijd, neem ik jullie even mee in de maand mei!
De maand begon met een gezellige corona-proof bingo via Zoom. Een vriendin van me organiseerde een bingo met musicalspullen die ze zelf had gemaakt. Ik vond het een gezellige avond met fijne afleiding en gezellig geklets over musicals. Iets waar ik sowieso heel erg blij van word. Achteraf gezien was ik wel erg overprikkeld door al het gekakel door elkaar: Zoom met een grote groep is enorm chaotisch kan ik zeggen, maar ik kan niet anders zeggen dan dat het het meer dan waard was.
Half mei kwam mijn nieuwe telefoon binnen. Ik moet zeggen dat ik dat al een jaar uitstelde, maar gezien mijn telefoon steeds vaker vastliep en uitviel was het echt tijd voor een nieuwe. Met veel pijn aan mijn portemonnee bestelde ik een iPhone 11. Deze koos ik wat meer op de toekomst gericht doordat ik meer met fotografie en filmen wil doen en ik eigenlijk al langer over wilde stappen naar Apple. Met mijn eisen van een telefoon scheelde de prijs voor een nieuwe Android niet veel en daarom besloot ik toch iets meer bij te leggen om het in een keer naar tevredenheid te doen. Na het afzien van alles overzetten van Android naar Apple ben ik onwijs blij met mijn keuze.
Op 20 mei kreeg ik mijn laatste cijfer van mijn havo in de mail, waarbij het meteen duidelijk werd dat ik geslaagd was. Ondanks dat het nog niet officieel was, moesten we dat natuurlijk toch meteen vieren met een chocolade bol (helaas geen echte Bossche Bol, die heb ik van mezelf nog tegoed). Verder heb ik mijn slagen al uitgebreid beschreven, maar ook het stukje vieren kan natuurlijk in de foto’s niet ontbreken.
Ik ruimde een deel van mijn kamer op. Stiekem vind ik dit best eng om te delen uit angst voor veroordelingen. Mijn kamer staat momenteel nog vol kratten van de verhuizing van 1 jaar geleden en ook de vloer lag vol bezaaid. Door zowel fysiek en mentaal ziek zijn, merk ik op dat het me heel vaak niet lukt om het allemaal een plekje te geven. Toch weet ik momenteel alles te vinden wat in welke krat ligt, waardoor ik het eng vind om iemand te laten helpen. Ik maakte een start en langzaam maar zeker wil ik stapje voor stapje de boel verder uitpakken en sorteren. Het begin is in ieder geval gemaakt en daar was ik onwijs trots op.
Enkele dagen na mijn slagen kwamen meteen al de eerste kaartjes binnen omdat ik geslaagd was. Ik vond het zo bijzonder om te merken dat er veel mensen waar ik intensief contact mee heb op Twitter de moeite namen om een kaartje te sturen. Ook de dagen daarna bleef de brievenbus gevuld. Nogmaals: DANK!
De laatste dagen van mei was ik opgenomen omdat ik de periode daarvoor te weinig had geslapen en ik het even niet meer trok. Die zaterdag zei de verpleegkundige dat ze weinig zin had om te gaan rapporteren. Ik maakte als grapje dat ik mijn eigen rapportage wel schreef, waar ze wonderbaarlijk mee akkoord ging. Ik was weer een half uurtje zoet en ik vond het eigenlijk heel erg leuk om ermee bezig te zijn. Uiteindelijk is de rapportage niet gebruikt omdat het ineens druk werd op de afdeling, maar de verpleegkundige had hem nog doorgelezen en zei dat ze het eigenlijk best goed vond: afgezien de lengte. Maar ja, eens een schrijver altijd een schrijver zullen we maar zeggen! Ik merkte dat het schrijven wat kriebels opwekte dat ik toch echt wil gaan studeren en daarvan weet ik dat het mijn gezonde kant is. Achteraf was het dus niet alleen grappig om een keer te doen, maar ook helpend waardoor ik weer een heel klein beetje strijdlust kreeg om de boel weer aan te gaan.
De laatste avond van mei was er chaos op de afdeling waardoor ik, in overleg met de verpleging, mezelf naar buiten verplaatste om voor mezelf te zorgen. Met mijn camera liep ik over een schemerend terrein waar ik oefende met fotograferen. Al jaren vind ik dat eigenlijk heel erg leuk en ik merk dat ik daar langzaamaan steeds meer mee wil en ga doen. Zo maakte ik een foto van de watertoren en ook de foto met bomen was van die avond. Ondanks dat die avond verder niet veel soeps was en eindigde in een conversieaanval, merk ik wel dat ik door de foto’s trots op mezelf kan zijn voor wat ik die dag heb ingezet. De foto’s zijn het bewijs dat ik voor mezelf heb gezorgd en dat is echt een enorme winst vergeleken met een paar dagen daarvoor!
Zoals ik al zei: Hoge pieken, diepe dalen. Van het behalen van mijn diploma tot een opname. Maar als ik zo terugkijk merk ik dat ik toch vooral trots word wat ik deze maand heb meegemaakt en doorstaan heb, ik heb het toch maar allemaal heb geflikt!
Gefeliciteerd met je diploma. Van harte. En ben blij dat na regenschijn je weer zon voelt. Moge je daarin blij zijn!