Het is alweer een paar weken vakantie voor het zuiden en in de laatste week van school is eindelijk alles geregeld voor volgend jaar. Ik ga naar de vavo, ik ben ingeschreven voor 4 vakken en het is geregeld dat ik daar de nodige zorg krijg en dispensatie krijg als dat nodig is voor therapie. Ook zijn de boeken besteld en weet ik hoe laat ik op mijn eerste dag op school moet zijn.
En dus is het tijd om de middelbare school te verlaten en afscheid te nemen van de lieve docenten die ik daar heb ontmoet en die me jarenlang gesteund hebben. Dus ik ging op pad, met een tas vol merci-chocolaatjes en de woorden in mijn hoofd van wat ik wilde zeggen.
Allereerst ging ik naar mijn docent wiskunde, ik bedankte hem voor alle versies van de schoolexamens die hij speciaal voor mij had gemaakt, en voor de lessen natuurlijk, die ik nooit heb gevolgd. Hij moest er wel om lachen. ‘Die 3 lessen hebben er zeker voor gezorgd dat je bent geslaagd!’ Hij zag de humor er wel van in.
Ook liep ik even binnen bij mijn leerlingcoördinator. Ik kreeg meteen mijn cijferlijst mee, mijn detacheringsformulieren voor de vavo en een stevige handdruk en schouderklopje. ‘Laat je jezelf nog even zien als je je diploma hebt?’ Ik knikte.
Ik liep naar mijn mentor van de eerste klas. Ik heb hem de laatste paar jaar niet zoveel meer gezien en meegemaakt, maar hij is in mijn gehele middelbare schoolperiode behoorlijk belangrijk voor me geweest. Ook hij kreeg een doosje merci-chocolaatjes. Ik kon hem niet veel spreken, want hij was aan het surveilleren voor een schoolexamen, maar ik zag dat hij wel heel dankbaar was voor dat ik hem bedankte.
Ook de adjunct-directrice heb ik bedankt voor al het geregel voor mijn schoolexamens. Het was niet altijd simpel om aan te sluiten op mijn behoeftes, maar het is wel vaak gelukt en daar ben ik toch heel blij om.
Als laatste ging ik naar mijn docent Nederlands. Ze is heel belangrijk voor mij geweest in de laatste paar jaar. Iemand waarbij ik mijn hart kon luchten als alles op therapie weer verkeerd ging, er dingen mis liepen met docenten en vooral ook veel mee kon lachen. Ze vertelde dat ze na dit jaar naar een andere school ging en daarmee ben ik heel blij dat ik voor de vavo heb gekozen. Ik kan me niet voorstellen om nog een jaar op die school te zitten zonder haar.
Dat was het dan. Na 7 jaar neem ik afscheid. Oké, niet helemaal. Want ik moet volgend jaar weer even terugkomen om dingen te regelen, maar ik zal daar nooit meer toetsen maken en dat is eigenlijk toch best een beetje raar.
Middelbare school, tot ziens!