De week begon later door de kerstdagen. Ik hoefde donderdagochtend pas terug te zijn. Ik had daardoor een heel lang weekend. Ik heb 3 dagen gewerkt, waarvan één op kerst. Ik had het prima naar mijn zin thuis en ik voelde me goed.
Tweede kerstdag sloeg het echter om door een felle reactie van iemand uit mijn directe omgeving. Het bracht me weer helemaal terug in andere kerstdagen, waar het heel ongezellig was. Ik was ontzettend bang dat alles ging ontploffen en het liefste wilde ik me verstoppen. Ik had het die avond zo moeilijk om niet te gaan automutileren, maar ik hield vol.
Donderdag lukte het me helaas niet goed om uit te spreken hoe ik me voelde in de groep. Ik raakte in paniek en schoot in een herbeleving. Heel lang heb ik zitten wiegen op mijn kamer. Ik had overal kramp, maar ik kon mezelf niet uit de houding krijgen. Ik was het contact met de wereld kwijt en na een tijdje werd er een knuffel in mijn handen geduwd. Ik zag niks meer om me heen, maar aan de zachtheid van de knuffel voelde ik dat het ‘Mo’ was, de knuffel-luiaard uit de tas. Mijn lijntje naar de werkelijkheid. Langzaam maar zeker lukte het me om weer een beetje terug op de wereld te komen.
De rest van de dag heb ik rondgelopen met een knuffel in mijn hand. Ik voelde me nog steeds ontzettend onveilig, maar ik kon in ieder geval wat veiligheid in een knuffel vinden. Ik schreef een stukje over ‘Mo’ op Instagram en Facebook en mijn oude buurvrouw besloot er een voor me te halen en op te sturen voor thuis. Ontzettend fijn en lief. ’s Avonds heb ik nog een beetje zitten diamond painten. Ik was honderd procent gesloopt van alle gedachtes en emoties.
De vrijdag ging gelukkig iets beter. We aten oliebollen tijdens de lunch en hadden het gezellig. maar toen was het ook alweer tijd om naar huis te gaan. Ik vond het lastig om weer thuis te zijn en de dag ervoor maakte me bang. Bang voor alles om me heen. Ik appte met mijn beste vriendin. ‘Wat heb je nodig denk je komend weekend?’ ‘Een veilig gevoel, mezelf kunnen uiten.’ Ze was er voor me, dat was fijn.
Het weekend was eigenlijk wel prima. Toen ik thuis kwam lag er al een pakketje, Mo! Mijn eigen Mo. Meteen voelde ik me ietsje veiliger. Zaterdag ging ik naar de musical ‘The Color Purple’ en zondag heb ik lekker gewerkt. De laatste keer van het jaar en dat voelde best wel vreemd. Toch was het fijne afleiding en vanaf dat moment voelde ik me ook een stukje beter. Na mijn werk kreeg ik ook nog een mijn verzoektekening toegestuurd, speciaal voor de website. Met een kleine paar aanpassingen was ik tevreden en daar werd ik alleen maar enthousiast van.
De omslag is weer gemaakt en zo kon ik toch nog goed de laatste dagen van het jaar in.