We zijn al even verder na mijn laatste artikel ‘De keuring bij de arts’ Daar kreeg ik eigenlijk al de doorslag dat ik opgenomen zou worden, al moest er voor de vorm nog overlegd worden met het team.
En inderdaad, een week later werd ik gebeld met het definitieve feit dat ik word opgenomen, voor 6 maanden voor mijn chronische pijn. Eigenlijk zou ik eind februari aan de beurt zijn, maar ze wezen me er op dat de kans groot was dat het begin januari zou zijn. Wachtend op het belletje kreeg ik maar niks te horen. Zenuwslopend vond ik het. Toen ik zelf belde werd het ineens eind april. Ik raakte behoorlijk in paniek ervan. Half december kreeg ik eindelijk bericht voor een afstemgesprek, deze zou plaats vinden op 4 januari 2018. Daar zou ik dan ook eindelijk een betere richtlijn krijgen voor wanneer de opname plaats zou vinden.
Weer wachten, maar nu op het gesprek. De zenuwen gierde door mijn lijf en dat heb ik aan het begin van het gesprek aangegeven. Daar besloten zij op in te spelen en hebben me meteen een opnamedatum gegeven: 23 januari! Verder heb ik een rondleiding over de kliniek gehad en het gaf me ontzettend veel rust.
En toen was het aftellen geblazen. Veel dingen regelen. Werk, oppassen en school gaan op pauze. Ik moest nieuwe kleren kopen om er een beetje fatsoenlijk uit te zien. Me klaarmaken voor het afscheid bij mijn psycholoog. Het komt allemaal eng dichtbij. Eng, omdat het ook weer veel herbelevingen met zich mee brengt. Nieuwe therapeuten zijn altijd een ding en om ook nog afscheid te nemen van iemand die ik wel vertrouw is behoorlijk pittig. Maar we gaan het doen.
Voor de mensen die zich afvragen of ik iedereen wil updaten: Ja, heel graag. Mijn doel is om elk weekend iets over de therapieweek te schrijven, mits dat lukt natuurlijk. Mijn plan is om elke avond op mijn telefoon iets in te spreken over de dag, zodat ik in ieder geval een soort dagboek bijhoud, ook al ben ik heel erg moe.
Ik heb behoorlijk veel vertrouwen in de behandeling, al geloof ik niet dat het alles op gaat lossen. Het gaat wel leefbaarder worden. En met dat in het vooruitzicht, geef ik de angsten geen kans. Of in ieder geval veel minder. Ik ga dit rocken!
Ondertussen is er een kaartenactie opgestart op Instagram, om me van kaartjes te voorzien in misschien wel de moeilijkste periode van de opname: namelijk het begin. Het zal therapeutisch gezien misschien minder zwaar zijn, maar de angst voor nieuwe therapeuten is immens groot. Dus wil je me ook een kaartje sturen voor aan het begin van de opname? Stuur me dan even een priveberichtje (of de drie andere vriendinnen uit het bericht op Instagram) voor het adres en zet op de envelop #heldininopname , dan open ik het daar pas! Je zou me er enorm blij mee maken!
Tegen de tijd dat ik het adres van de kliniek heb, zal ik natuurlijk mijn adres hier delen.
Nog 8 nachtjes slapen!