De jaarwisseling

Allereerst een heel gelukkig nieuwjaar vol gezondheid, liefde en plezier! Ik hoop dat jullie een leuke jaarwisseling hebben gehad en het leven hebben gevierd.

Tijdens de jaarwisseling had ik afgesproken om naar een vriendin te gaan met een groepje andere vriendinnen. Rond 1 uur zouden we doorgaan naar een uitgaansgelegenheid in haar woonplaats, waarvoor we een kaartje hadden gekocht. Het idee was heel mooi, maar ergens was de angst al aanwezig. Hou ik het wel vol? Raak ik straks niet overprikkeld als we uit gaan?

De ochtend begon al vroeg, want hoewel het vakantie is, heb ik geen vakantie van therapie en moest ik gewoon om 8 uur mijn nest uit. Na mijn therapie-dagje was ik al letterlijk helemaal doorgebrand, waardoor de angst zich steeds meer aanwakkerde. Eenmaal thuis wou ik nog eventjes slapen, maar mijn broers kwamen om de beurt op bezoek en veel tijd om te slapen was er dus niet meer.

Rond half 9 ging ik naar die vriendin, waar ik als een van de eerste was. Fijn om even in de rust binnen te komen en niet meteen in een drukte plaats te moeten nemen. Al snel kwamen de volgende mensen al aan en de kleine woonkamer werd gevuld met mensen. Het werd rumoeriger, logisch, maar ik merkte dat het me aanvloog. Ik kon het gesprek niet meer volgen en in een rap tempo voelde ik alle prikkels in de kamer. Chips, precies waar ik bang voor was, maar veel eerder op de avond dan verwacht.

Na het nog even aangekeken te hebben besloot ik om half 10 dat het niet slim was om mee uit te gaan en besloot ik mijn kaartje te verkopen, er was genoeg animo voor dus dat was geen probleem en binnen een minuut of 10 was het geregeld. Dat gaf me wat rust en zo kon ik het toch nog even volhouden. Rond half 11 was het echt klaar en heb ik mijn moeder gebeld of ze me op kwam halen.

In de auto richting mijn tante, want daar waren mijn ouders, kon ik even wat ontprikkelen, maar mijn energie was helemaal op. Daar aangekomen vroegen mijn nichten of ik mee wilde doen met het spelletje wat ze aan het doen waren met vrienden, maar ook dat was nog te druk. Ik ben op de bank geploft en kwam er tot het nieuwe jaar niet meer van af.

Na 12 uur ben ik, ondanks dat ik me slecht voelde, toch nog even naar buiten gegaan om vuurwerk te kijken en rond een uur of 1 zijn we naar huis gegaan. Thuis zo snel als kon mijn bed in gedoken, maar ook dat ging niet meer zonder slag of stoot. Door alle stress kreeg ik een pijnaanval, waarna ik (net naast mijn bed) nog als klapper op de vuurpijl ben flauwgevallen, iets wat al een tijdje niet meer was gebeurd.

Oud en nieuw was dus geen daverend succes, laten we maar hopen dat het niet typerend is voor de rest van het jaar!