Zo’n twee weken geleden ging ik naar de allerlaatste voorstelling van Ciske de Rat. Als musicalfan moest ik deze natuurlijk gezien hebben en ik ben uiteindelijk 6 keer geweest. (En 7 keer betaald, want één keer was ik opgenomen. Balen!) Alle keren heb ik intens genoten en twee keer ben ik tot tranen geroerd door dat schoffie om van te houwe!
De dérriere van een voorstelling vind ik altijd erg emotioneel, zeker als ik deze vaker heb gezien. Je moet toch afscheid nemen van zo’n mooi iets en dat vind ik best lastig. Zeker omdat ik de meeste musicals nog wel 100x zou willen zien.
Ik heb in totaal 4 verschillende kinderen gehad die de rol van Ciske op zich namen. Stuk voor stuk toppers, ieder op zijn eigen manier en dat vind ik extra mooi. Rogier, Sem, Silver en Wolf. De ene wat stoerder, de andere liever, weer een met een prachtige stem en dan weer een met een geweldige timing. Die afwisseling vind ik in een voorstelling juist zo leuk, dat maakt de belevenis namelijk elke keer anders.
Qua kindergroepjes (de klas van Ciske) heb ik volgens mij 6 verschillende groepjes gehad, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Ook met hen was het gewoon genieten en allemaal zo compleet anders. De meeste verbazing kwam van de Betjes. Dat een kind zo zuiver en hoog kan zingen, daar ben ik echt enorm jaloers op!
Ondertussen heb ik thuis een hele verzameling van de theatershop van Ciske de Rat. Een poster, 2 souvenirbrochures, de cd en de pet. Mijn musicalverzameling bereid zich snel uit en als ik er naar terug kijk kan ik alleen maar lachen. Zo mooi dat die souvenirs bestaan.
De laatste voorstelling was extra bijzonder omdat het de allerlaatste keer was dat Danny de Munk de rol van Ciske op zich nam. Als dank kreeg hij van Stage Entertainment, uit handen van kleine Ciske Silver de musicalaward die was gewonnen voor ‘beste grote musical.’ Het was een moment om nooit te vergeten.
Wat ik nu het mooiste vond aan Ciske? Dat alles met een relatief simpel decor is gemaakt en dat de muziek en zang volledig klopte. Leuke grappen, mooie (in je hoofd blijven zittende) liedjes. De onbevangenheid van de hele voorstelling.
Als je het zo bekijkt vond ik eigenlijk alles mooi aan Ciske, en dat klopt ook. Ciske gaf me rust en steun op de momenten dat ik het nodig had. En dat neemt niemand me meer af!
Ik was steeds op zoek naar jou
Toch was ik heel dichtbij
Riep ik waar ben je nou?
Dan liep ik aan je zij
Ik zou je nooit vergeten
Al vliegt de tijd voorbij
Jij blijft toch zeker weten altijd een deel van mij